H «χαμένη ψήφος» και η καταλυτική παρουσία της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ στις ευρωεκλογές

Χαμένες ψυχές, χαμένες συνειδήσεις, χαμένα κορμιά υπάρχουν, όχι όμως «χαμένες ψήφοι»!

Με δεδομένο το γεγονός της παρουσίας της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ στις ευρωεκλογές της 7ης Ιουνίου, ήδη έχει αρχίσει από τους γνωστούς κύκλους η θεωρία της «χαμένης ψήφου», μια θεωρία φυσικά η οποία σε καμία περίπτωση δεν είναι καινούργια. Την επικαλούνται πάντοτε τα δύο εναλλασσόμενα κόμματα εξουσίας, όπως και τα αριστερά τους δεκανίκια (ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ), ενώ εδώ και ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, στη λίστα έχουν προστεθεί και οι εθνοσωτήρες του ΛΑΟΣ, οι οποίοι έχουν συγκεκριμένους λόγους να θέλουν να αφυδατώσουν εκλογικά τον συνδυασμό της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ, με το αιτιολογικό πως δεν υπάρχει περίπτωση να βγάλουμε ευρωβουλευτή, επομένως η ψήφος στην ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ είναι εκ των προτέρων χαμένη. Η απάντηση που διαχρονικά πρέπει να δίνεται σε αυτήν την βρώμικη προπαγάνδα είναι πως η ψήφος πρώτα και πάνω απ’ όλα υποδηλώνει στάση Αρχών και Ιδεών και δεν υπακούει στις όποιες εκλογικές σκοπιμότητες για την διαχείριση της εξουσίας ή την έμμεση συμμετοχή σ’ αυτήν, ιδιαίτερα όταν οι όποιες σκοπιμότητες υπηρετούνται από τον εκβιασμό του εκλογικού νόμου με το «πλαφόν» του 3%. Η «πλάκα» είναι πως αυτή η γνωστή θεωρία της «χαμένης ψήφου» κυκλοφορεί την στιγμή που το ΛΑΟΣ έχει αναγγείλει στην πρώτη θέση του ευρωψηφοδελτίου του την Νίκη Τζαβέλλα, με τις γνωστές απόψεις της πάνω στα εθνικά θέματα και στα κοινωνικά ζητήματα. Δεν υπάρχει αμφιβολία πως η συγκεκριμένη επιλογή του Γιώργου Καρατζαφέρη έκανε αρκετούς «εθνικιστές» να ξεβολευτούν. Ήταν μαθημένοι στις στείρες αντιπολιτευτικές θέσεις, στις γιαλατζί αντιστάσεις, στην ήρεμη κοινοβουλευτική ζωή, όπου οι εξάρσεις γίνονται πάντοτε με μέτρο και είναι απόλυτα ελεγχόμενες. Τα μισόλογα, οι σκεπτικισμοί του «ναι μεν, αλλά…», που βλέπουμε είτε άμεσα είτε έμμεσα για την υποψηφιότητα Τζαβέλλα είναι ενδεικτικά μιας νοοτροπίας του στυλ «και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο». Δηλαδή, χαλαρή ή σκληρή «κριτική» για την επιλογή της συγκεκριμένης υποψηφιότητας, η ψήφος όμως «πρέπει» να δοθεί στο ΛΑΟΣ ούτως ή άλλως.

Σ’ αυτούς τους κήρυκες της υποταγής και του ραγιαδισμού, στους ανθρώπους που αντιλαμβάνονται τα πάντα με βάση το στενό συντηρητικό τους συμφέρον, αρμόζει καταρχάς η μέγιστη περιφρόνηση και κατόπιν ο πιο ανελέητος ιδεολογικός και πολιτικός πόλεμος. Είναι εύκολο να παίζουμε με τις λέξεις και να φλυαρούμε γύρω από την «ρήξη και ανατροπή», πάντοτε όμως στα όρια της αστικής νομιμότητας και με τελικό προορισμό την πειθαρχία, ακόμη και στις πιο φιλοσυστημικές επιλογές. Γιατί φιλοσυστημική και μόνο είναι η επιλογή της Τζαβέλλα, όπως φιλοσυστημική είναι και η ψήφος στο ΛΑΟΣ, με δεδομένο πλέον πως η ευρωβουλευτής που θα εκλεγεί (αν εκλεγεί) από το κόμμα αυτό, θα είναι η εν λόγω κυρία.

Στις ευρωεκλογές, ως γνωστόν, δεν ισχύει το σύστημα της σταυροδότησης, για να μπορέσει κάποιος να ισχυριστεί πως δεν έχει ιδιαίτερη σημασία η συγκεκριμένη συμμετοχή. Κάθε ψήφος λοιπόν στο ΛΑΟΣ είναι και ψήφος προσωπική στην Τζαβέλλα, με τις τεχνοκρατικές φιλοκαπιταλιστικές αντιλήψεις, την απαξίωση της Βορείου Ηπείρου (την οποία δημόσια απεκάλεσε «Νότιο Αλβανία»), τις κάτι παραπάνω από θετικές απόψεις της για τους Μητσοτάκη, Σημίτη, Μπους, τις σχέσεις με την Λέσχη Μπίλντερμπεργκ και πόσα άλλα ακόμη.

Πράγματι, με την επιλογή της Τζαβέλλα, το ΛΑΟΣ έκανε πράξη την «Ρήξη και Ανατροπή». Μόνο που την έκανε προς την εντελώς αντίθετη πλευρά, σχετικά με τα όσα δήθεν υποστήριζε μέχρι τώρα. Ρήξη και Ανατροπή με κάθε ουσιαστική διαδικασία αμφισβήτησης και, πολύ περισσότερο, άρνησης του κατεστημένου. Ρήξη και Ανατροπή με οποιαδήποτε – έστω και απλοποιημένη – σχέση με την Εθνικιστική Ιδεολογία. Ρήξη και Ανατροπή με τα όνειρα, τις ελπίδες, την προσδοκία, την πίστη χιλιάδων ανθρώπων, που κάποια στιγμή όντως πίστεψαν πως το συγκεκριμένο κατασκεύασμα μπορεί να εξελιχθεί σε εφιάλτη για το ανθελληνικό καθεστώς. Γι’ αυτό και η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ έρχεται ως καταλύτης και η παρουσία της στις ευρωεκλογές είναι μόνο η αρχή. Κανείς Έλληνας Εθνικιστής, που σέβεται τον εαυτό του και τις ιδέες του, δεν μπορεί να αγνοήσει την ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ και να στείλει εκ του ασφαλούς στην ευρωβουλή την Τζαβέλλα. Κανείς Έλληνας Εθνικιστής, που πιστεύει στην διαχρονική αξία της ρήσης «κάνε αυτό που πρέπει κι ας γίνει οτιδήποτε», δεν πρέπει να στηριχθεί στη θλιβερή λογική της «χαμένης ψήφου». Χαμένες ψυχές, χαμένες συνειδήσεις, χαμένα κορμιά υπάρχουν, όχι όμως «χαμένες ψήφοι»!

Και, ναι, θα συμφωνήσω με τον Άδωνη Γεωργιάδη, ο οποίος σε πρόσφατη τηλεοπτική του παρουσία ωρυόταν πως «δεν πρόκειται να γίνει συνομιλητής της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ» και πως «η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ δεν ανήκει στον δικό μας χώρο». Πράγματι, ο «μπουμπούκος» έχει δίκιο. Η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ συνομιλεί με τις φτωχές λαϊκές γειτονιές και όχι με τους φλώρους των βορείων προαστίων που συνδέεται ο ίδιος. Η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ δεν μπορεί να βρίσκεται στον ίδιο χώρο, στην ίδια όχθη με το ΛΑΟΣ, παρά την «φιλότιμη» λογική αρκετών. Κάτι τέτοιο θα ήταν ένα λαθεμένο συμπέρασμα, στο οποίο θα μας οδηγούσε η τυπική λογική που εξετάζει τα πράγματα επιφανειακά, επιδερμικά και εντελώς αποσπασματικά. Με βάση όμως τη λογική της Αλήθειας, μας χωρίζει άβυσσος. Αυτοί είναι οπαδοί του «πατριωτικού παρεμβατισμού» και Εμείς Εθνικιστές Επαναστάτες. Αυτοί είναι γεννήματα του συστήματος και Εμείς σφοδροί πολέμιοί του. Αυτοί είναι γόνοι «καλών» οκογενειών, παιδιά του σαλονιού και της μουσικής δωματίου. Εμείς είμαστε Εργαζόμενοι σκληρά, παιδιά του δρόμου και του αληθινού νοήματος της Ζωής. Άλλο το δικό τους σκεπτικό, άλλο το δικό μας. Γι’ αυτό και οι δρόμοι μας δεν πρόκειται να συνταντηθούν ποτέ και πουθενά.