H τελευταία εμφάνιση του Υπουργού Εθνικής Αμύνης άνοιξε πολλές ορέξεις, πολλά στόματα και δεν έκλεισε κανένα θέμα. Μπορεί ο Αλαβάνος και η ελευθεροτυπία να ορύονται που αντί για τους Μετανάστες και τους Επιστήμονες, Λουφαδόρους, Καλλιτέχνες θα δοθούν όπλα για εξοπλισμούς. Μπορεί να εφηύραν ότι θα αγοράσουμε νέα υποβρύχια και πιθανώς διαστημόπλοια. Και ίσως αγοράσουμε κάτι. Αλλά ο κ. Υπουργός δεν είπε τίποτα επ' αυτού. Είπε κάτι για ασφαλιστικό και λοιπά θέματα τσέπης μονίμων. Ψέλλισε κάτι για θητεία, σχεδόν ζητώντας συγγνώμη που σκέφτηκε να στερήσει τα κοπάδια έτοιμο κρέας από τις νεολαίες στα ανώτατα ιδρύματα, στέλνοντας τους νέους πρώτα στο Στρατό.Δεν μίλησε περί Ισότητας, δηλαδή για υποχρεωτική στράτευση γυναικών, (αφού τόσο τους αρέσει βάσει αυτής να διεκδικούν θέσεις στο Στρατό, στις οποίες αδυνατούν λόγω σωματότυπου να αποδώσουν) ή για στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων των ανυποτάκτων, που πιάνουν τους υπόλοιπους κορόιδο. Και, το χειρότερο, μίλησε για αλλαγή δόγματος. Αλλά για όπλα, δεν είπε τίποτα (και εμείς, ας υποσχόμαστε ότι θα ξαναπούμε πολλά, διότι μετά από 2 χρόνια απραξίας, πολλά εξοπλιστικά θα ξανανοίξουν).
Ας δούμε τι όντως είπε ο υπουργός: Είπε ότι το δόγμα μας από αμυντικό (δηλαδή αν μας επιτεθούν να μπορέσουμε να αμυνθούμε) θα γίνει αποτρεπτικό (δηλαδή να μην μας επιτεθούν). Το μη-δόγμα αυτό, που λέει ότι "ξοδεύουμε λεφτά για όπλα φωνάζοντας σε όλους ότι δεν θέλουμε να πολεμήσουμε" κάποιοι το ονόμασαν, κατά μετάφραση και νοηματική διαστροφή του ΝΑΤΟϊκού όρου, Δόγμα της Αποτροπής.
Στο ΝΑΤΟ σήμαινε ύπαρξη τεράστιων επιθετικών δυνατοτήτων, ώστε ο αντίπαλος να φοβάται ότι οποιαδήποτε επίθεση δεν θα τύχει απλώς άμυνας, αλλά και αντεπιθέσεων που θα του προξενήσουν τεράστια στρατιωτικά και πολιτικοοικονομικά προβλήματα. Στην ελληνική πολιτική μετά τον Σοσιαλισμό (ιδίως δε μετά τον Εκσυγχρονισμό) η αποτροπή είναι "Αν θες ειρήνη, ξόδεψε για πόλεμο αλλά προς θεού (ή προς Λένιν) μην προετοιμαστείς για αυτόν!". Αυτή η λογική υποτάσσει μείωση και διάλυση του Στρατού (οργανωτική και ηθική) αλλά πολλά και ακριβά όπλα. Υποτίθεται (αυτό έλεγε το δόγμα Αβέρωφ, προτού το καταργήσουν οι σοσια-Ληστές) ότι θα επιτυγχανόταν με την απόκτηση αεροναυτικής υπεροπλίας.
Η υπεροπλία όμως είναι προσωρινή, ανατρέπεται από έναν αντίπαλο με περισσότερους πόρους και απεριόριστο χρόνο, αφού δεν απειλείται από εμάς, και δεν εξασφαλίζει νίκη. Η Γαλλική υπεροπλία δεν νίκησε το 1940 και η αμερικανική στο Βιετνάμ. Προϋπόθεση για να ησυχάσουμε είναι η καταστροφή της τουρκικής απειλής, με διαμελισμό της Τουρκίας. Ένας τέτοιος πολιτικός στόχος είναι πραγματική αποτροπή. Ιστορικό παράλληλο υπάρχει με την Ιταλία και την Αυστροουγγαρία, την Βρετανία και την ισπανική αυτοκρατορία κλπ.
Αλλά αυτό, στενοχωρεί όλους τους πολιτικούς και τους εξωτερικούς εντολοδόχους. Και όμως, τέτοια ήταν η ΝΑΤΟϊκή αποτροπή. Υπήρξε, από τα τέλη της 10ετίας του '80, μια τάση ισχυρισμού ότι στη δική μας περίπτωση, μια ήττα και ταπείνωση του τουρκικού στρατού, με διάψευση του εσωτερικού του μύθου περί "αήττητου", μαζί με πλήγματα σε οικονομικούς στόχους, θα επαρκούσαν ώστε υπό την απειλή αυτή να μην μας επιτεθούν οι Τούρκοι. Αυτά όμως είναι παραμύθια του ελληνικού στρατιωτικοπολιτικού κατεστημένου, για να εδραιώσει τις μπούρδες περί αποτροπής σε μια Ελλάδα που ακόμη ανησυχούσε και σκεφτόταν για πραγματικούς πολέμους της δεκαετίας του '80.
Στο νέο δόγμα, έχουμε σαφώς την τονισμό των διπλωματικών δυνατοτήτων, επί πλέον των στρατιωτικών, στην επίτευξη της αποτροπής. Ξέρετε, δεκάδες διπλωμάτες θα πετάνε φάκελους και καναπεδάκια στα τουρκικά άρματα και αυτά θα υποχωρούν! Αυτή η αναφορά της Διπλωματίας ως μέρους του αμυντικού δόγματος (και όχι ως μέρους της εξωτερικής πολιτικής και των γενικών διεθνών σχέσεων) σημαίνει ότι επισήμως γίνεται αυτό που προσπαθούσε από το 1995 ο Πάγκαλος, δηλαδή την υπαγωγή του Υπουργείου Εθνικής Αμυνας υπό αυτό των Εξωτερικών (όπως ακριβώς το Δημόσιας Τάξης υπήχθη στο Εσωτερικών). Αυτό ήταν πολυδεκαετής επιθυμία του ΥΠΕΞ, τουλάχιστον από την εποχή της Μεταπολίτευσης, αλλά πρώτος το έθεσε επίσημα ο Πάγκαλος, και πρώτη το πέτυχε επίσημα η Μπακογιάννη. Τώρα, ο πολύς Βαγγέλης, που ίσως ανήκει περισσότερο στο Μητσοτακικό απ' όσο στο Καραμανλικό περιβάλλον, το αποδέχεται εκ μέρους των Ενόπλων Δυνάμεων (τις οποίες διοικεί χωρίς να ανήκει σε αυτές) και το καθιστά και τυπικά ισχύον.
Οι εξοπλισμοί πού μπαίνουν σε αυτό το πλαίσιο; μπαίνουν. Όπως έκανε ο Σημίτης (αλλά και άλλοι προ αυτού), μπορείς να τους χρησιμοποιήσεις (δηλαδή, βασικά τα κονδύλια ΄που ξοδεύεις σε αυτούς, αλλά-προσέξτε το αυτό, όχι μόνο τα κονδύλια) για να ασκήσεις εξωτερική πολιτική. Ξέχνα τι χρειάζεται ο Στρατός (που, για να λέμε την αλήθεια, πού να το ξέρεις; επειδή έτσι λένε μερικοί Στρατηγοί, υποκείμενοι στη μίζα και το ψηστήρι απόστρατων συναδέλφων τους που είναι πλασιέ όπλων;). Πάρε αυτό που λέει η Διπλωματία. Δηλαδή, τώρα που μετρήσαμε φίλους, ώρα να ανταμείψουμε μερικούς με συμβόλαια όπλων, για να τους δώσουμε λεφτά. Ήτοι, αγοράζουμε την φιλία τους. Τα όπλα, καλύτερα να είναι για πέταμα, μην και συμβεί καμιά στραβή και τίποτα πατριώτες "καραβανείς"- αν έχουν μείνει τέτοιοι σε καίριες θέσεις- κάνουν κάποια στιγμή (πχ στα Ίμια) το καθήκον τους, και μας πέσει η κουτάλα.
Αλλά και αν συνέβαινε αυτό, θα ήταν καλό. Θα σήμαινε άμεσο αποκλεισμό όσων δεν μας στήριξαν με τα Σκόπια. Ούτε δραχμή σε Αμερικάνους, αλλά και σε Αγγλους, Γερμανούς κλπ παιδιά που σφύριζαν με κατανόηση παίζοντας τον ουδέτερο. Μόνο Ρώσοι, Γάλλοι και όποιοι άλλοι στάθηκαν. Και αυτό, δια εξαγγελίας. "Εταιρείες από τις τάδε χώρες ειδοποιούνται να μην μετέχουν διότι οι ελληνικές πολιτικές προτεραιότητες αποκλείουν την επί ίσοις όροις αξιολόγηση των προϊόντων τους". Αλλά έτσι, θα είχε νόημα. Θα ήταν αξιοπρεπής θέση. Και το ΥΠΕΞ, και οι Διπλωμάτες, όλοι ξέρουμε ότι το απεύχονται. Είναι διεθνιστές πράκτορες μισθοδοτούμενοι από το ελληνικό κράτος, μια γιγάντια Μη Κυβερνητική Οργάνωση, όπως λέει και ο Ζουράρις..
Αλλά πού αυτά... Έτσι, ίσως αγοράσουμε αυτά που από το 2006 λέγαμε ότι χρειάζονται, αλλά η Ντόρα, ο Αλμούνια και ο Ζαχόπουλος ("Πολιτισμός είδος πρώτης ανάγκης", "Καλλιεργώντας το νου πολεμάμε την πείνα" κλπ) δεν άφηναν να αποκτηθούν. Το πότε, το πώς και το αν θα δουλέψουν όταν αποκτηθούν, μην τα ρωτάτε. Απλά, ετοιμαστείτε για καυτά σχόλια στο εγγύς μέλλον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου