Τα διπλά σταθμά της δημοκρατίας

• Εισβολή συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ, ζωντανά στο στούντιο του ΣΚΑΪ
• Καταδίκη 48 Εθνικιστών της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ για τον ίδιο λόγο, σε διαμαρτυρία στην ΕΤ3, ενάμησι χρόνο πριν…

Όταν πριν 1,5 χρόνο 48 μέλη της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ σπρωγμένα από τις αστυνομικές δυνάμεις, μπήκαν στο κτίριο της ΕΤ3, ζητώντας ν’ ακουστεί η διαμαρτυρία τους για την απαγόρευση της νόμιμης, προγραμματισμένης πορείας προς τιμήν του Μεγάλου Αλεξάνδρου (χωρίς να έχουν κάνει την παραμικρή ζημιά στο κτίριο ή στους εργαζόμενους και χωρίς να έχουν διακόψει την ροή του προγράμματος) , συνελήφθησαν άπαντες και - παρά τις καταθέσεις των εργαζομένων του σταθμού περί του αντιθέτου - καταδικάστηκαν για φθορές!
Χθες, μέλη του ΠΑΜΕ εισέβαλαν στο στούντιο του ΣΚΑΪ, διέκοψαν το δελτίο ειδήσεων, σε μια «συμβολική κατάληψη», απαιτώντας μεγαλύτερη προβολή της αυριανής πανελλαδικής απεργίας. Η μόνη επίπτωση αυτής της ενέργειάς τους ήταν η γκρίνια του ΣΚΑΪ. Αντιγράφουμε από την ιστοσελίδα του σταθμού:

«Σε μία προκλητική και πρωτόγνωρη εκδήλωση προχώρησαν μέλη του ΠΑΜΕ, εισβάλλοντας λίγο μετά τις 9 το βράδυ της Δευτέρας στο τηλεοπτικό στούντιο του ΣΚΑΪ, κατά τη διάρκεια μετάδοσης του κεντρικού δελτίου ειδήσεων.
Τα μέλη του ΠΑΜΕ ισχυρίστηκαν ότι σκοπός της “συμβολικής”, όπως τη χαρακτήρισαν, κατάληψης ήταν να διαμαρτυρηθούν για την έλλειψη προβολής της πανελλαδικής απεργίας της 13ης Φεβρουαρίου.
Διευκρίνισαν, πάντως, ότι η συγκεκριμένη ενέργεια δε στρέφεται εναντίον του ΣΚΑΪ, αλλά αφορά όλα τα Μέσα. Μάλιστα, όπως έγινε γνωστό, νωρίτερα είχαν “επισκεφτεί” και άλλα μέσα ενημέρωσης, πραγματοποιώντας ωστόσο διαμαρτυρία έξω από τα κτίρια.
Σε κάθε περίπτωση, η ενέργεια του ΠΑΜΕ θεωρείται επιεικώς αψυχολόγητη, ειδικά προς το ΣΚΑΪ, ο οποίος έχει προβάλλει επανειλημμένως κατά ειδικά προς το ΣΚΑΪ, ο οποίος έχει προβάλλει επανειλημμένως κατά καιρούς τις θέσεις και τα αιτήματά του ΠΑΜΕ.»

Ασφαλώς και οι 2 περιπτώσεις είναι διαφορετικές…
Στην περίπτωση του ΠΑΜΕ υπάρχει η …νομιμοποίηση με την σφραγίδα του κοινοβουλευτισμού. Αντιθέτως οι Χρυσαυγίτες είναι μάλλον πολίτες μιας άλλης κατηγορίας, όπου διώκονται συχνά-πυκνά, όχι για ποινικές πράξεις αλλά για τις Ιδέες τους. Φυσικά υπάρχει και η κατηγορία των «αντιεξουσιαστών», που όποτε έχει κάτι να δηλώσει «πετάγεται» μέχρι τον πλησιέστερο ραδιοφωνικό σταθμό και κάνει μια κατάληψη, χωρίς ποτέ κανείς από το επίσημο Κράτος να έχει αντιδράσει.
Για ποια ισονομία καμαρώνει η δημοκρατία μας, όταν για ανάλογες πράξεις τιμωρείται μόνο η λιγότερο παραβατική;