|  Μετά τα γεγονότα του περασμένου Σαββάτου, αναδείχθηκε για μία ακόμη φορά το "αόρατο δίκτυο" που οι παραφυάδες της Αριστεράς έχουν στήσει πάνω από την χώρα μας. Για μία ακόμη φορά, η συνθηματολογία μίας περιθωριακής ομάδας, έγινε "επίσημη άποψη" του Κράτους και υιοθετήθηκε από το σύνολο ΜΜΕ και πολιτικών παραγόντων.
Το ζήτημα που τέθηκε, για την υποτιθέμενη συνεργασία μεταξύ της ΕΛ.ΑΣ. και των μελών της Χρυσής Αυγής, ανέδειξε τόσο αυτή την πολύ βαθύτερη συνεργασία των ακροαριστερών και αναρχικών με τους θεσμούς της πολιτείας, όσο και τις δικτατορικές διαθέσεις των πολιτικών τους εκπροσώπων μέσα από το κόμμα του Συνασπισμού. Το σύνολο των τηλεοπτικών πλάνων που μεταδόθηκαν σχετικά με τα επεισόδια του Σαββάτου στην Πλ. Κολοκοτρώνη ήταν ένα μικρό βίντεο διαρκείας 3-4 δευτερολέπτων, το οποίο παιζόταν κατ' επανάληψι και το οποίο προφανώς απεικόνιζε τα γεγονότα λίγο μετά το τέλος της πραγματικής σύγκρουσης καθώς δεν φαίνεται ουδεμία "σώμα με σώμα" επαφή των δύο ομάδων. Η στάση της αστυνομίας σε αυτό το μικρό απόσπασμα, ερμηνεύθηκε ως συνεργασία, διότι αυτή ήταν η γραμμή που δόθηκε προς όλα τα ΜΜΕ.
Αν όμως η μη σύλληψη 60 ατόμων - τα οποία δέχθηκαν επίθεση από μία μάζα οπλισμένη - είναι "συνεργασία" ποιος είναι ο όρος που μπορεί να περιγράψει μία σειρά καταστάσεων που βιώνουμε όλοι μας τα τελευταία χρόνια, και τα οποία ουσιαστικά επιβεβαιώνουν την κηδεμονία του κράτους και των θεσμών του από τις ομάδες της ακροαριστεράς;
Το "καλό πρόσωπο" των "αντιεξουσιαστών"!
Παρόλη την ξεκάθαρα τρομοκρατική δράση των διάφορων ομάδων των αναρχικών, οι image makers του κινήματός τους, έχουν στα χέρια τους ένα τρομερό όπλο. Την φιλική αντιμετώπιση της πλειονότητας του μηντιακού χώρου, όσο και αν την ίδια στιγμή χαρακτηρίζουν τους συνοδοιπόρους τους, ως "Αλήτες - ρουφιάνους - δημοσιογράφους". Τα "κατά συνθήκην ψέμματα" που αναγκάζονται αυτοί να πουν όταν οι "αντιεξουσιαστές" υπερβαίνουν τον ίδιο τους τον εαυτό (βλ. περιπτώσεις ληστειών και κάψιμο του Αγνώστου Στρατιώτη) δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να δικαιολογήσουν το "χάιδεμα των αυτιών" που παρατηρείται σε όλες τις υπόλοιπες περιπτώσεις. Χαρακτηριστικό παράδειγμα της τακτικής αυτής των ΜΜΕ είναι και η επιλογή των λέξεων, όταν αναφέρονται στις ομάδες αυτές. "Ομάδες νεαρών", "νεαροί" ή και "αντιεξουσιαστές" όταν ένα μέρος αυτών επέλεξε να αφήσει τον τίτλο του "αναρχικού". Ο συνήθης ετεροπροσδιορισμός εκ μέρους των ΜΜΕ της πολιτικής ταυτότητας κάποιων - όπως όταν μιλούν για "ακροδεξιούς", "χουντικούς", "νεοναζί", πάει περίπατο.
Ακόμη πιο τρομακτική όμως είναι η πλήρης υιοθέτηση εκ μέρους των ΜΜΕ των ενίοτε αιτιάσεων που χρησιμοποιούν οι "ομάδες κρούσης". Ακόμα και σε περιπτώσεις που κινδύνεψαν ανθρώπινες ζωές, τα ΜΜΕ μιλούν σαν να αναφέρονται σε κάτι που συνέβη στην Ζουαζιλάνδη.
Χαρακτηριστικές δύο περιπτώσεις. Η πρώτη της απόπειρας δολοφονίας ενός νεαρού εθνικιστή από μία τέτοια ομάδα στο Γαλάτσι, που είχε ως αποτέλεσμα την νοσηλεία του 17χρονου στην εντατική του ευαγγελισμού, για δέκα περίπου ημέρες. Η ίδια κυρία Τρέμη, ο ίδιος κύριος Ευαγγελάτος, που έφριτταν με τα όσα έγιναν το περασμένο Σάββατο, δεν είπαν κουβέντα σχετικά με το περιστατικό.
Την ίδια περίπου αντιμετώπιση έχει και ο Αδωνις Γεωργιάδης, ο οποίος κάθε τόσο πέφτει θύμα επιθέσεως. Και αντιμετωπίζεται από τα ΜΜΕ μάλλον αδιάφορα. Φανταστείτε στην θέση του να ήταν ένα βιβλιοπωλείο ή "κοινωνικός χώρος" των αναρχικών, στα εξάρχεια! Δεν θα είχε ξεσηκωθεί το σύμπαν;
Και για να επιβεβαιωθούμε πλήρως, μπορούμε να δούμε πώς αντιμετώπισαν τα γεγονότα του Σαββάτου τα ΜΜΕ. Αδιαφόρησαν πλήρως για τον "οπλισμό" των επιτιθέμενων, ο οποίος αποτελούταν από πριόνια, τσεκούρια, σιδερολοστούς και ρόπαλα, και εστίασαν στις σημαίες που οι συγκεντρωμένοι χρησιμοποίησαν για να αμυνθούν.
Κανείς από τους δημοσιογράφους δεν αναρωτήθηκε πώς μετέφεραν τόσο βαρύ οπλισμό οι συγκεντρωμένοι, ενώ διέσχιζαν την Αθήνα! Αντίθετα επικεντρώθηκαν στο πώς μεταφέρθηκαν τα υλικά της εκδήλωσης από τους διοργανωτές.
Το τελευταίο προκάλυμμα
Συνηθίζεται στην χώρα μας να λέγεται, ότι η δικαιοσύνη είναι ανεξάρτητη, ότι η δικαιοσύνη είναι τυφλή. Στις σχέσεις της όμως με την ακροαριστερά, η ελληνική δικαιοσύνη φαίνεται και αυτή να τρέφει μία κάποιου είδους "επιλεκτική" συμπάθεια για τους νεαρούς γόνους που κάθε τόσο χρησιμοποιούν μεσαιωνικές μεθόδους.
Τις ελάχιστες φορές που η αστυνομία προχωρά σε συλλήψεις, αναλαμβάνει τον ρόλο της η μερίδα των "συμπαθούντων" που βρίσκεται μέσα στο δικαστικό σύστημα.
Ποιος μπορεί άλλωστε να ξεχάσει την κρίση που ξέσπασε τον χρόνο που μας πέρασε μεταξύ της αστυνομίας και του δικαστικού σώματος, όταν ανώτατα στελέχη της αστυνομίας διερωτώνταν δημόσια για ποιο λόγο να συλλαμβάνουν όσους επιδίδονταν σε επεισόδια, αφού οι δικαστές θα τους άφηναν ελεύθερους.
Και μόνο αυτό θα έπρεπε να λέει πολλά. Για να μην θυμηθούμε τις συνεχείς αποφυλακίσεις καταδικασθέντων, όχι μόνο για τέτοιου είδους επεισόδια, αλλά και μελών τρομοκρατικών οργανώσεων. Πόσοι πλέον βρίσκονται στην φυλακή από την 17 Νοέμβρη, πόσοι από τον ΕΛΑ;
Αντίθετα, το ίδιο δικαστικό σώμα, επιδεικνύει μία άνευ προηγουμένου βαρβαρότητα κατά κατηγορουμένων που ανήκουν στον εθνικιστικό χώρο. Ας θυμηθούμε ανθρώπους με πρωτόδικες καταδίκες άνω των είκοσι χρόνων. Ας θυμηθούμε την περίπτωση των 48 συλληφθέντων στην Θεσσαλονίκη, σε περιστάσεις παρόμοιες με αυτές του προηγούμενου Σαββάτου.
Η κηδεμονία του Κράτους
Τελευταίο ας αφήσουμε τον ρόλο του ίδιου του επισήμου κράτους, έναντι αυτών των ομάδων και των πολιτικών τους εκφάνσεων. Ξεκινώντας από τα γεγονότα του περασμένου Σαββάτου, ας εξετάσουμε ποιος ήταν ο κύριος διοργανωτής της "αντιδιαδήλωσης" που κατέληξε σε ό,τι κατέληξε. Ήταν η YRE μεθερμηνευόμενον "Νεολαία Ενάντια στο Ρατσισμό στην Ευρώπη". Πρόκειται για μία οργάνωση ακόμη, από αυτές που κανείς δεν ξέρει από πού ιδρύονται και πώς χρηματοδοτούνται και της οποίας ο κύριος λόγος είναι ο στιγματισμός οποιουδήποτε διαφωνεί με τις πολιτικά ορθές απόψεις. Με παραρτήματα σε ολόκληρη την Ευρώπη, η οργάνωση συχνά έχει γίνει αποδέκτης κατηγοριών διαπλοκής με συγκεκριμένα πολιτικά κόμματα, εναντίον εθνικιστικών κινημάτων. Στην χώρα μας, το όνομά της είχε εμπλακεί στην περίπτωση της "μαύρης τρύπας" στην Γενική Γραμματεία Νέας Γενιάς, με τα χαμένα 4 δισεκατομμύρια δραχμές, που δόθηκαν για αντιρατσιστικούς σκοπούς και τα οποία κανείς δεν ξέρει πού κατέληξαν. Την ίδια στιγμή, η ίδια οργάνωση γίνεται σε πολλές περιπτώσεις - άγνωστο πώς - συνομιλητής του επίσημου κράτους, μέσα από "επιτροπές" και "εθελοντικές οργανώσεις".
Μία "Νεολαία" η οποία προετοιμάζει εκδήλωση με σκοπό να ματαιώσει μία άλλη εκδήλωση. Μία "Νεολαία" που οδηγεί σε επεισόδια σαν και αυτά του Σαββάτου.
Μία "Νεολαία" που φιλοξένησε στις γραμμές της εκδήλωσης αυτής πλειάδα οπλισμένων αλλοδαπών και εγχώριων τραμπούκων που δεν δίστασαν να επιτεθούν κατά κάποιων συγκεντρωμένων.
Και ενώ αυτή η συγκεκριμένη οργάνωση οδήγησε στο επί ώρες "κάψιμο" του κέντρου της Αθήνας κανένας πολιτικός δεν τόλμησε να πεί μία λέξη ως προς τις ευθύνες που αυτή φέρει. Κανένας πολιτικός δεν τόλμησε να πει τα πράγματα με το όνομά τους. Η "αριστερά", εφαρμόζοντας την πάγια τακτική της φρόντισε να επιρίψει τις ευθύνες στους ιδεολογικούς της αντιπάλους.
Η "δεξιά" για μία ακόμη φορά φρόντισε να κάνει επίδειξη πολιτικής δειλίας, αναμασώντας τα γνωστά της επιχειρήματα περί βίας. Δεν τόλμησε να κατονομάσει την πηγή της βίας, δεν τόλμησε να ονοματίσει τους προκαλούντες την βία.
Την ίδια στιγμή το ίδιο το επίσημο κράτος, ευθυγραμμίζοντας την πολιτική του με αυτή των παραπάνω οργανώσεων και ομάδων κρούσης, αποφασίζει να επενδύσει εκατομμύρια ευρώ, για να προωθήσει τους σκοπούς τους.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα η περυσινή "καμπάνια" του Εθνικού Συμβούλιου Νεολαίας (Ε.ΣΥ.Ν), το οποίο χρηματοδοτείται από την Γραμματεία Νέας Γενιάς, η οποία κόστισε πάνω από ένα εκατομμύριο ευρώ, σύμφωνα με δηλώσεις των ίδιων των διοργανωτών, και το οποίο ουσιαστικά χρηματοδότησε διάφορες οργανώσεις, προκειμένου να δράσουν προς αυτή την κατεύθυνση.
Και να ήταν μόνο αυτό; Ο υπουργός Εσωτερικών της Κυβέρνησης, ο κύριος Παυλόπουλος, ταυτίζεται απόλυτα με την ρητορική του κάθε ακροαριστερού γκρουπούσκουλου, αδιαφορώντας πλήρως για τις απόψεις της πλειονότητας του ελληνικού λαού! Όπως ακριβώς και οι τραμπούκοι αντι-φασίστες, αντι - ρατσιστές, που θεωρούν ότι αυτοί θα κρίνουν το ποιος θα εκφράζει άποψη και ποιος όχι!
Ποιος είναι ο συνεργάτης τελικά
Τα παραπάνω δεν αποτελούν παρά την κορυφή του παγόβουνου της "συνεργασίας" μεταξύ των "αντί" κάθε αριστερής απόχρωσης και των επισήμων θεσμών του νεοελληνικού κράτους. Πρόκειται για μία παγιωμένη κατάσταση, η οποία δεν δείχνει να μπορεί να αναστραφεί στο άμεσο μέλλον. Πόσο μάλλον, όταν ακόμα και το ΛΑΟΣ του Καρατζαφέρη φροντίζει να "κρατά ίσες αποστάσεις" μη θέλοντας να εμπλακεί σε μία τέτοιου είδους αντιπαράθεση. |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου