Πριν ακόμα ξεκινήσει η κρίσιμοι κατά πολλούς σύνοδος του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι, η πολιτική Μπους αποδοκιμάστηκε από τους Γαλλογερμανούς και άλλους εταίρους. Μπορεί εμάς να μας έκαιγε το Σκοπιανό, όμως το πιο ουσιαστικό ζήτημα της συνόδου ήταν η διεύρυνση της συμμαχίας προς Ανατολάς με την ένταξη της Ουκρανίας και της Γεωργίας καθώς και η ανάπτυξη της αντιπυραυλικής ασπίδας σε Πολωνία και Τσεχία. Ο γαλλογερμανικός άξονας παρέμεινε σταθερός στις θέσεις του κι έτσι ο πρόεδρος των ΗΠΑ αναγκάστηκε ν' αναδιπλωθεί. Ενδεικτικό της πρεμούρας Μπους να ενταχθούν οι δύο χώρες στο ΝΑΤΟ, ήταν η στάση που έκανε, πριν φθάσει στο Βουκουρέστι, στο Κίεβο κι οι συνομιλίες του με τον φιλοδυτικό πρόεδρο της χώρας Βίκρωρ Γιουσένκο. Ιδιαίτερα για την Ουκρανία οι δυσκολίες είναι πολλές. Δεν είναι μόνον οι Γάλλοι κι οι Γερμανοί που αντιδρούν στην ένταξη της χώρας στο ΝΑΤΟ. Σοβαρή αντίρρηση έχουν οι ίδιοι οι Ουκρανοί, που στη διάρκεια της επίσκεψης αμερικανού προέδρου πραγματοποίησαν ογκώδη συλλαλητήρια διαμαρτυρίας κατά του ΝΑΤΟ. Η αντινατοϊκή αντίληψη είναι βαθιά ριζωμένη στους Ουκρανούς. Σε δημοσκόπηση που έγινε πριν από λίγους μήνες, το 80% των ερωτηθέντων ήταν αντίθετο στην ένταξη της χώρας στη συμμαχία. Παράλληλα υπήρξε δεδηλωμένη κι η αντίθεση της Μόσχας, που είχε εκφράσει ισχυρές ενστάσεις και απείλησε με αντίμετρα.
Κυριότερη αιτία της άρνησης των Γάλλων και των Γερμανών για την προς Ανατολάς διεύρυνση ήταν η διατήρηση των καλών σχέσεων των χωρών τους με τη Ρωσία.
Στην ουσία η ενεργειακή πολιτική του Πούτιν αρχίζει ν' αποδίδει τους καρπούς της, αφού έδωσε έτσι τη δυνατότητα σε Γαλλία και Γερμανία να εκφράσουν και να στηρίξουν μία πολιτική ξένη προς τα στενά αμερικανικά συμφέροντα.
Ενώ η Γερμανίδα καγγελάριος χρύσωσε το χάπι, λέγοντας ότι δεν είναι αντίθετη στην ένταξη της Ουκρανίας και της Γεωργίας, τονίζοντας όμως ότι οι συνθήκες δεν είναι ώριμες ακόμη.
Όπως όμως και να έχει, η ουσία παραμένει μία, τα σχέδια του Μπους παρέμειναν στα χαρτιά. Ενώ ο Ρώσσος ΥΠΕΞ Σεργκέι Λαβρώφ δήλωσε ότι οι αντιδράσεις των δύο αυτών χωρών δεν θα πρέπει να θυμίζουν τους κακούς μαθητές που αποβάλει ο δάσκαλος και βροντούν την πόρτα κατά την έξοδό τους.
Ο φίλος στην ανάγκη φαίνεται
Πιο ανοιχτή ήταν η ήττα Μπους στην ένταξη των Σκοπίων, που πριν από το Βουκουρέστι είχε δηλώσει σίγουρος ότι Κροατία, Αλβανία και «Μακεδονία» (έτσι απεκάλεσε τα Σκόπια) θα ενταχθούν στο ΝΑΤΟ. Έτσι με κατεβασμένα τ’ αφτιά αναγκάστηκε να παραδεχθεί ότι τα Σκόπια δεν θα πάρουν πρόσκληση ένταξης και θ’ απουσιάζουν οι εκπρόσωποί τους από τις ΝΑΤΟϊκές εκδηλώσεις. Το βάρος της μη πρόσκλησης των Σκοπίων δεν το σήκωσε μόνος του Ο Κώστας Καραμανλής. Ο Γάλλος πρόεδρος Νικολά Σαρκοζύ έμεινε σταθερός στο πλευρό της Ελλάδος, όπως είχε κάνει και στη πρόσφατη σύνοδο κορυφής της ΕΕ. Στο πλευρό της Ελλάδος στάθηκαν ακόμα ανεπιφύλακτα η Ισπανία και η Ιταλία. Ενώ στήριξαν τις ελληνικές θέσεις το Λουξεμβούργο και η Ισλανδία. Σύμφωνα με δημοσίευμα της «Καθημερινής», της 3ης Απριλίου, υπέρ της ένταξης των Σκοπίων, αλλά με κατανόηση για τις ελληνικές αιτιάσεις, εξέφρασαν η Ουγγαρία, η Σλοβακία, το Βέλγιο, η Ολλανδία, η Γερμανία και η Νορβηγία. Ενώ εναντίον της Ελλάδος τάχθηκαν ΗΠΑ, Τουρκία, Σλοβενία, Τσεχία, Εσθονία και Λιθουανία. Ουδέτερη θέση, πρακτικά όμως κατά της ένταξης των Σκοπίων εκφράστηκαν η Δανία και η Βουλγαρία, που όμως έχει εκφράσει αντιρρήσεις για την ονομασία των Σκοπίων σαν «Μακεδονία». Τέλος, βλέποντας το ατελέσφορο της ένταξης δεν έλαβαν καθόλου το λόγο η Βρετανία, ο Καναδάς και η Πορτογαλία, οι πιο πιστές στις ΗΠΑ χώρες.
Αν για την Ελλάδα ήταν μια ευκαιρία να μετρήσει τους φίλους της, η στήριξη της Τουρκίας των Σκοπίων απέδειξε το λάθος προσανατολισμό της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής. Δεν είναι μόνον η στήριξη που πρόσφερε η Τουρκία στην ένταξη των Σκοπίων. Έχει σπεύσει ν’ αναγνωρίσει την ανεξαρτησία του Κοσσυφοπεδίου. Έχει δημιουργήσει τα μύρια όσα προβλήματα με την κατοχή από τον τουρκικό στρατό μεγάλου μέρους της Κύπρου. Ενώ δεν έχει σταματήσει να δημιουργεί μειονοτικά προβλήματα στη Θράκη, που πρόσφατα οι Τούρκοι στρατηγοί τα επέκτειναν και στα νησιά του Αιγαίου. Είναι η χώρα που ελάχιστα έχει δείξει σεβασμό στην ελληνική επικράτεια με τις συνεχείς παραβιάσεις του εναερίου και θαλάσσιου χώρου. Χωρίς να παραγνωρίζεται το γεγονός ότι η Τουρκία διευκολύνει το πέρασμα των λαθρομεταναστών προς την χώρα μας και την υπόλοιπη Ευρώπη. Όμως εμείς συνεχίζουμε να έχουμε στρατηγικό στόχο μας την πλήρη ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ, τη στιγμή μάλιστα που έχουν εκφραστεί αντιρρήσεις για την πλήρη ένταξή της πολλοί περισσότεροι απ’ όσους εκ των εταίρων στήριξαν τις ελληνικές θέσεις στο Βουκουρέστι, όπως είναι η Γερμανία. Ακόμα στις πολλές δημοσκοπήσεις έχουν καταδειχθεί οι αντιρρήσεις του ελληνικού σε ποσοστά παρόμοια με την ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ. Ενώ, εκτός από το ΛΑΟΣ που έχει εκφράσει την αντίθεσή του, τα υπόλοιπα κόμματα εκόντα άκοντα θ’ αναγκαστούν να συμπλεύσουν με μία πιθανή αλλαγή στους στόχους της εξωτερικής πολιτικής σε σχέση με την ένταξη της Τουρκίας, αν δεν θέλουν να δούνε τα εκλογικά ποσοστά τους να κατρακυλούν.
Οι μελλοντικοί κίνδυνοι
Οι κακοί χειρισμοί του προέδρου Μπους τείνουν να καταστήσουν την ονομασία των Σκοπίων σε ελληνοαμερικανική διαφορά. Η αλήθεια είναι ότι από την έμμεση, αλλά σαφή, υποστήριξη του κυπριακού όχι στο σχέδιο Ανάν οι ελληνοαμερικανικές σχέσεις δεν περνούν την καλύτερη περίοδο. Εκεί θα πρέπει να εντοπίσουμε την αιτία της εσπευσμένης αναγνώρισης των Σκοπίων, αμέσως μετά την δεύτερη επανεκλογή του, σαν «Μακεδονία» από τον πρόεδρο Μπους. Την κατάσταση όξυνε περισσότερο η προσωπική επιλογή Καραμανλή με την υπογραφή σύμβασης για την κατασκευή του αγωγού μεταφοράς πετρελαίου Μπουργκάς Αλεξανδρούπολης και η προμήθεια ρωσικών αρμάτων από τις ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις καθώς και άλλου στρατιωτικού υλικού. Αυτό σημαίνει ότι ο μνησίκακος Μπους δεν θ’ αφήσει να περάσει έτσι και η άρνηση πρόσκλησης των Σκοπίων για ένταξη στο ΝΑΤΟ. Κατ’ αρχήν η πρόσκληση για ένταξη των Σκοπίων πήρε αναβολή μέχρι το επόμενο Φθινόπωρο, επόμενη σύνοδο του ΝΑΤΟ. Αυτό σημαίνει ότι στο εξής οι πιέσεις θα πολλαπλασιαστούν και οι ΗΠΑ θα προσφέρουν κάθε πολιτική στήριξη στην αναγνώριση των Σκοπίων σαν «Μακεδονία». Υπάρχει ο μεγάλος φόβος να την πληρώσει ο ελληνισμός της Κύπρου με αιχμή του δόρατος τα τουρκικά συμφέροντα. Ενώ δεν αποκλείεται κατά από αμερικανική καθοδήγηση να οδηγηθούμε ακόμα και σε θερμό επεισόδιο στο Αιγαίο, προκειμένου να πληγεί ο αυξανόμενος ελληνικός τουρισμός και να έλθει σε πιο δεινή θέση η οικονομία μας. Όμως ο πιο βαθύς κίνδυνος ελλοχεύει με πιθανά ανταλλάγματα στις αμερικανικές πιέσεις την αναγνώριση της ανεξαρτησίας του Κοσσυφοπεδίου και την αποστολή Ελλήνων στρατιωτών στο Αφγανιστάν που θα συμμετάσχουν σε πολεμικές επιχειρήσεις. Στην περίπτωση αυτή η ομοθυμία των πολιτικών αρχηγών θα πρέπει να είναι πιο αρραγής. Οι κίνδυνοι είναι μεγαλύτεροι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου