Η επέτειος της έναρξης του αγώνα της ΕΟΚΑ, την οποία γιορτάζει ο Ελληνισμός την 1η Απριλίου, δυστυχώς στο μεταπολιτευτικό μίζερο ελλαδικό κράτος δεν γιορτάζεται όπως θα έπρεπε.
Εκτός από κάποια τυπική δοξολογία στην Μητρόπολη ή κάποια άλλη εκδήλωση, δεν γίνεται τίποτε άλλο που να τονίσει το μεγαλείο αλλά και να αναλύσει το νόημα αυτής της επετείου. Έχουμε τονίσει πολλές φορές α το νόημα του αγώνα της ΕΟΚΑ, την καταλυτική φυσιογνωμία του Γρίβα, το μεγαλείο της θυσίας των νεκρών του Ενωτικού Αγώνα στις πόλεις και τα χωριά της Κύπρου. Τον ηρωικό θάνατο του Ευαγόρα Παλληκαρίδη, του Καραολή, των σύγχρονων Διάκων του Ελληνισμού Αυξεντίου και Μάτση. Των εκατοντάδων απλών, καθημερινών ανθρώπων που μία συγκυρία τους μετέτρεψε από την μία ημέρα στην άλλη σε ήρωες και ημίθεους του Ελληνισμού.
Διαδηλώσεις για την ΕΟΚΑ στην Αθήνα
Μαζί όμως με όλους αυτούς, τους γνωστούς νεκρούς του ενωτικού αγώνα, δυστυχώς το πέρασμα του χρόνου και κάποιες περίεργες πολιτικές συγκυρίες, έθαψαν κυριολεκτικά και κάποιους άλλους, επίσης νεκρούς της ίδιας Ιδέας. Ήταν οι διαδηλωτές της Αθήνας του 1955. Φοιτητές, μαθητές, εργαζόμενοι, νέοι άνθρωποι που βγήκαν στους δρόμους για να διαδηλώσουν για τον αγώνα των Κυπρίων αδερφών τους.
Η τότε αστυνομία, προφανώς με άνωθεν εντολές, άνοιξε πυρ εναντίον των παιδιών αυτών σε κάποιες από τις διαδηλώσεις. Σαν τραγικό απολογισμό, είχαμε νεκρούς, μέσα στην Αθήνα, από τα πυρά των αστυνομικών του "δεξιού" κράτους της εποχής.
Ήρωες Αληθινοί και ήρωες «προκάτ»
Νέοι άνθρωποι, καθημερινοί, άνθρωποι με ιδανικά και άποψη, στην αθηναϊκή πρωτεύουσα του Απριλίου του 1955, πέφτουν νεκροί σε διαδήλωση για την ΕΟΚΑ και την Κύπρο, από πυρά αστυνομικών. Αυτούς τους ήρωες, αυτούς τους νεκρούς συναγωνιστές, κανείς δεν τους έχει τιμήσει. Κανείς ίσως και να μην τους ξέρει. Και ενώ προσπαθούν κάποιοι να δημιουργήσουν με κάθε τρόπο είδωλα και επετείους για αξιοποίηση, αυτούς, τους αγνούς μαχητές των απόψεων και των ιδεών τους, κανείς δεν έκανε τον κόπο να τους αναζητήσει. Για αυτούς κανένας Βαξεβάνης ή καμμία "μηχανή του χρόνου", η κανένας Τσίμας και Ευαγγελάτος δεν θα κάνουν ούτε εκπομπή, ούτε κάποιο αφιέρωμα. Καμία "μηχανή του χρόνου" δεν θα αναλύσει το νόημα της θυσίας τους. Και καλά από το επίσημο κράτος και το κατεστημένο των ΜΜΕ δεν περιμένουμε και πολλά πράγματα. Αλλά ούτε και από όσους υποτίθεται ότι ανήκουν στον ευρύτερο εθνικιστικό και πατριωτικό χώρο, δεκαετίες τώρα δεν είδαμε κάτι..
Νέα παιδιά, φοιτητές, μαθητές και εργαζόμενοι, νεκροί των διαδηλώσεων του Απριλίου του 1955, στεκόμαστε ενώπιον σας και σας τιμούμε. Σας ζητούμε συγγνώμη που χρόνια τώρα δεν σας μνημονεύσαμε.
Και μακάρι μαζί με τους ήρωες της ΕΟΚΑ, να αναφέρονται στο μέλλον και τα δικά σας ονόματα. Γιατί και εσείς με την θυσία σας γίνατε ήρωες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου